OM, święta sylaba symbolizująca Absolut, najwyższą rzeczywistość, bądź też jej pierwotny przejaw; najstarsza i najbardziej czczona ze wszystkich mantr, nazywana także "mantrą korzenia", czyli mula-mantra, i często poprzedza inne mantry.

Niektórzy badacze uważają, że łacińskie słowo omne, amen oraz sanskryckie aum pochodzą z jednego rdzenia oznaczającego "wszystko", stąd oba słowa oddają pojęcia wszechwiedzy, wszechobecności i wszechmocy.

Inną nazwą tej sylaby jest pranava. Wyraz ten oznacza najwyższą pochwałę tego co najwyższe i pierwotne. Maitrajanija-upaniszada nazywa ją dźwiękiem bezdźwięcznego Absolutu i przyrównuje ciało do łuku, zgłoskę OM do strzały, skoncentrowany umysł do końcówki strzały, a ostateczną tajemnicę do celu. Mandukja-upaniszada objaśnia, że to co jest przeszłością, teraźniejszością i przyszłością, jak i to, co trzy czasy przekracza jest sylabą OM. Inna interpretacja podaje, że sylaba OM wyraża cztery stany świadomości: stan czuwania, stan marzeń sennych, snu głębokiego i Czwartego - turija, który jest transcendentną jaźnią poza umysłem.